Hi everyone!

Na mijn derde lesdag en al een week in Salem (Oregon) te zitten, vliegen de lieve appjes me om de oren hoe het hier nu is. Om niet kortaf te hoeven zijn, wil ik graag met jullie alle leuke details delen van mijn Spring Semester op Willamette University in Salem! Ik zal verder (hopelijk) geen uitgebreide roman schrijven, maar wel toffe dingen vertellen over mijn eerste belevenissen hier. Er is veel gebeurd in weinig dagen, dus misschien dat deze eerste blog toch stiekem wat lang wordt…

Onze reis begon vanaf Schiphol. Merel en ik vlogen via Reykjavik (IJsland) naar LA en zouden de volgende dag van Los Angeles naar Portland vliegen. We vertrokken rond 12:30 (na een hele lieve verrassing van de Mycelium meiden) en landden rond 18:00 in LA. In feite waren we natuurlijk langer onderweg, want het is hier aan de westkust 9 uur vroeger dan in Nederland. Na een vertraagde aansluiting en Merel’s aankoop van een broodje en twee appels van omgerekend 15 euro kwam de stewardess ons rennend tegemoet voor de vlucht naar LA. In ’t vliegtuig zaten al meteen twee vriendelijke Amerikaanse jongens, al waren er ook al wat stereotiepe cowboyhoeden te spotten die boven de vliegtuigstoelen uittorenden. Als ideale studenten hebben we de vlucht vooral besteedt aan het schrijven van onze scriptie. Beiden hadden we veel zin in dit nog onbekende avontuur, al had ik nog wel wat last van spanning en kriebels waar en wat met dit allemaal zou brengen.

Toen we eenmaal op het vliegveld in LA stonden, hadden we de grootste moeite om in het chaotische en gestapelde verkeer een lift te vinden naar ons hostel en kwamen na drie gemiste bussen een uur later aan op onze schattige en naar schapen stinkende surfhostel. We hebben een heerlijke wandeling gemaakt over Venice Beach met haar prachtig lange palmbomen en wat gekletst met typisch lokale, relaxte levensgenieters.

De volgende ochtend stapten we in het vliegtuig naar Portland voor onze laatste vlieguurtjes met al een geweldige jetlag op zak. Op het vliegveld van Portland kwamen we met de internationale studenten bijeen en werden we met de shuttle naar Salem gebracht. De anderen zijn Malin en Josefine uit Zweden, Maha uit Marokko en Joana uit Engeland, WIMBLEDON(!) om precies te zijn (en ze heeft nog nooit een tenniswedstrijd gezien daar…). Vanwege heimwee gaat Malin dit weekend terug naar Zweden.

We kwamen aan en kregen de sleutels van onze Residence Hallsen ‘dorm rooms’. De campus was nog compleet uitgestorven, omdat iedereen nog terug moest komen van een maand (ik herhaal een maand, Nederland) ‘winter break’. Ook mijn roomie uit Hawaii zou pas na het weekend komen. We zijn die avond uit eten gegaan met onze mentoren en een druk introductie programma volgde dit weekend.

Vrijdag was een dag volgestampt met informatie over de campus, clubs, tours door de uni en Salem en andere praktische dingen. Elke dag ontbeten we met bagels en cream cheese. Op zaterdag gingen we bowlen en pizza eten. Deze waren natuurlijk maat XXL (maar goed dat de sportschool hier gratis is…) .Op zondag hadden we tijdens het schaatsen zelfs pizza als lunch. Tijdens deze introductie voelde ik me met het uur steeds meer op mijn plaats voelen hier bij Willamette University en ook bekender met wat dan ook om me heen; de omgeving, mensen en cultuur.

Zondagavond begon ons Meal Plan voor de komende vier maanden. Hiermee kunnen we met punten op onze campuspas ontbijt, lunch en All You Can Eat diner (bijna) elke dag halen in de kantine. Hoewel het aanbod erg uitgebreid is en ze de gekste dingen hebben, blijf ik volhoudend met een klein toastje en koffie ontbijten. Dessert Pizza is daarentegen wel een aanrader.

De campus is erg mooi! De gebouwen zijn klassiek en de omgeving groen. Eekhoorns zie je hier meer dan welk dier dan ook (cute!). Er hangt een persoonlijke sfeer, aangezien er slechts 2000 studenten op Willamette University studeren. Mijn klassen zijn dan ook gevuld met gemiddeld 25 mensen. Ik volg nu vier vakken: Introduction to Film Studies (hier gaan we zelf ook dingen filmen), Scriptwriting (hier gaan we een zelfbedacht script schrijven), Rhetorical Theory en Narrative Theory. Met Film Studies hebben we twee keer per week les in een echte bioscoopzaal, kicken! En we kijken klassikaal films (’S AVONDS…) die we later gaan analyseren (zie bij foto's).

De mensen zijn hier extreem aardig. Randomcomplimentjes vliegen je om de oren en iedereen wil graag van alles van je weten. De (soms overdreven) vriendelijkheid van de Amerikanen was wel even wennen. Vooral dat ze hier begroeten met ‘Hey, how are you?’, maar hier vervolgens niet mee wordt bedoeld of je even uitgebreid je dag wil vertellen aan die persoon. Zo zijn er nog een aantal verschillen, zoals het eten, de dag- en weekindeling en de berg huiswerk die ze hier gewend zijn, maar de raarste is voor mij toch wel de grootte van alles hier. Supermarkten met bulk foodlijken hier meer op Gamma’s (zie ook foto's).

Zoals ik al zei zijn de mensen heel open hier en vrienden maken gaat ons als internationale studenten nog best goed af (‘Oh, you’re from Holland? That’s soooo cool’). Mijn roomie is ook heel erg lief en zoals ze zelf zegt een ‘sharing person’, zowel met spullen, vrienden als het doen van leuke dingen. De eerste feestjes van sororitiesen fraterneties, basketbalwedstrijden en tripjes staan al in de agenda. Het outdoor programma is super uitgebreid, errug kicken en ook nog eens betaalbaar. Dus: ergens deze weken ga ik zeker met wat geleende kleren hier en daar dit winterseizoen toch nog lekker snowboarden op Mount Hood (de berg waar de film The Shiningis opgenomen).

Ik zal deze blog eens in de paar weken gaan bijhouden, gok ik! Ook goed voor mijzelf, aangezien ik nu al lang moet nadenken over de vertaling van sommige Amerikaanse begrippen (ja, nu al, sneu he). Foto’s en video’s zullen ook op Snapchat en Instagram verschijnen.

Vrees niet, ik beloof dat dit het langste bericht zal zijn van deze reis.

Keep you posted!

Dikke kus,

Puck